Kompozytor, teoretyk muzyki, dyrygent i pedagog. Urodził się w 1902 roku we Włocławku. Do gimnazjum uczęszczał początkowo we Włocławku, a później w Bydgoszczy i równocześnie pobierał lekcje muzyki. W latach 1922-26 uczył się w państwowym Konserwatorium Muzycznym w Poznaniu, przez trzy lata studiował muzykologię i prawo na Uniwersytecie Poznańskim. Początkowo nauczał muzyki w szkołach muzycznych Poznania i Leszna, a w 1930 roku został profesorem w poznańskim konserwatorium oraz kierownikiem chóru „Harmonia” i orkiestry kameralnej Towarzystwa Muzycznego. Z chwilą wybuchu II wojny światowej aresztowany przez Niemców, a następnie wywieziony do generalnego Gubernatorstwa (Opatów). W 1945 roku wrócił do Poznania i objął stanowisko profesora Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej, pełniąc później funkcje prorektora i dziekana Wydziału oraz kierownika Katedr: Kompozycji i Teorii. Był także wykładowcą kompozycji w analogicznej uczelni we Wrocławiu. Aktywnie działał m. in. w Związku Kompozytorów Polskich i Poznańskim Towarzystwie Muzycznym. Zmarł w Poznaniu w 1967 roku i pochowany został na cmentarzu dębieckim. W 1969 roku jego trumnę przeniesiono do Krypty Zasłużonych Wielkopolan w podziemiach kościoła św. Wojciecha w Poznaniu. Był kompozytorem m. in. 8 symfonii, 2 poematów symfonicznych, 4 koncertów instrumentalnych z orkiestrą, licznych suit, triów i kwartetów smyczkowych, kantat i pieśni, opery „Płomienie” oraz podręczników muzycznych.