Generał, inżynier, działacz niepodległościowy. Urodził się w 1792 roku w Sannikach k. Kostrzyna Wlkp., a nauki pobierał w Poznaniu i Dreźnie. W 1807 roku uczestniczył w kampanii pomorskiej Napoleona, a następnie kształcił się w Szkole Aplikacyjnej Artylerii i Inżynierii w Warszawie. Brał udział w wojnie polsko-austriackiej 1809 roku oraz w kampaniach lat 1812-14. Od 1815 roku służył w armii Królestwa Polskiego i uczestniczył w pracach demarkacyjnych na granicy Królestwa i Prus, a od 1823 roku kierował budową zaprojektowanego przez siebie Kanału Augustowskiego. Związał się z konspiracją niepodległościową – Związkiem Kosynierów w Wielkopolsce, a w Królestwie Polskim z Towarzystwem Patriotycznym i Wolnomularstwem Narodowym, za co był więziony w latach 1826-29. Po wybuchu Powstania Listopadowego awansował na generała brygady, a później dywizji i objął stanowisko kwatermistrza wojsk polskich. Zasłynął jako zdolny strateg, sztabowiec i planista, czego dowodem było zwycięstwo pod Iganiami (10 kwietnia 1831 roku). Po upadku powstania został wywieziony do Rosji, a po uwolnieniu w 1834 roku osiadł najpierw w Sandomierskiem, a później w Krakowie. Często odwiedzał rodzinną Wielkopolskę, nosząc się z zamiarem osiedlenia w Kórniku u Tytusa Działyńskiego. Był autorem licznych opracowań (m. in. Czterej ostatni wodzowie polscy przed sądem historii) i obszernych pamiętników. Zmarł w 1850 roku na wyspie Helgoland na Morzu Północnym, gdzie przebywał na kuracji i tam został pochowany. Urnę z ziemią z miejsca jego pochówku złożono w 1997 w Krypcie Zasłużonych Wielkopolan w podziemiach kościoła św. Wojciecha w Poznaniu.