Kompozytor, prawnik. Urodził się w 1896 roku we Lwowie. Tam rozpoczął studia muzyczne, a kontynuował je w Krakowie, gdzie równocześnie studiował prawo, uzyskując doktorat na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od 1923 roku prowadził kancelarię adwokacką w Wilnie, a w 1929 roku wyjechał do Paryża, by studiować kompozycję. Po powrocie do kraju pracował jako organista, wykładowca i kompozytor w Wilnie i Poznaniu. Po zakończeniu II wojny światowej zamieszkał w Lublinie, a od 1947 roku w Poznaniu, gdzie objął stanowisko dyrektora w Państwowej Szkole Muzycznej w Poznaniu i Warszawie. W 1961 roku zainicjował w Poznaniu festiwale muzyki współczesnej „Poznańska Wiosna Muzyczna”. Zmarł w 1963 roku w Poznaniu i pochowany został na cmentarzu górczyńskim. W 1965 roku jego trumnę przeniesiono do Krypty Zasłużonych Wielkopolan w podziemiach kościoła św. Wojciecha w Poznaniu. Był twórcą dzieł scenicznych, m. in. oper (Bunt żaków – 1951, Krakatuk – 1955), baletów (Paw i dziewczyna – 1948, Mazepa – 1957), oratoriów (Odys płaczący – 1973), licznych utworów orkiestrowych i na instrumenty solowe, a także pieśni i utworów chóralnych.